Szkoła Podstawowa w Starej Hucie

Od 15-tu lat wraz z Kartuskim Centrum Kultury organizujemy dla uczniów szkół podstawowych plastyczno-literacki konkurs „Kaszubskie Madonny”. Konkurs polega na wykonaniu wizerunku Matki Boskiej inspirowany albo figurką albo obrazem Madonny z Kaszub. Np Sianowskiej, Swarzewskiej, Strzepskiej, Wejherowskiej, Kościerskiej … lub z przydrożnej kapliczki. W tym roku należało wykonać rzeźbę. Na konkurs wpłynęło ponad 60 prac wykonanych w różnych materiałach. Były figurki z gliny, plasteliny, mydła, masy solnej, papieru … Nagrodzono 44 prace młodych artystów. W części literackiej należało opisać po kaszubsku pielgrzymkę do sanktuarium maryjnego. Laureatkami literackimi zostały Agata z Kartuz i Wiktoria z Dzierżążna. Finał konkursu odbył się 30 października w Starej Hucie. Spotkanie rozpoczęło się od części artystycznej, w której wystąpili uczniowie ze Starej Huty i Głodnicy. Była inscenizacja legendy o powstaniu Kaszub, śpiewy i gitarowe popisy podopiecznych pani Hali. Potem długo trwało wręczanie nagród i dyplomów (jak zwykle pięknie przygotowanych przez KCK) i na koniec słodki poczęstunek dla wszystkich laureatów i ich opiekunów.

Oto nagrodzone prace literackie:

Pielgrzimkòwé rézowanié do Matczi Bòsczi
Jô móm na miono Agata, chòdzą do piąti klasë w Spòdleczny Szkòłë nr 5 miona Aleksandra Majkòwsczégò w Kartuzach. Mieszkóm w Kartuzach na Òsiedlu Józwa Wëbicczégò. Jô bë chcała òpisac mòje spotkanié z Swiónowską Matinką na pielgrzimce jak jô bëła przëjãtô do Pierszi Kòmùnii. Ksądz ògłosył, że przëjąté dzôtki pòjądą do Swiónowa, Wejrowa i do Swôrzewa. Jô z mòjima drëszkama baro sã ùczesza z ti pielgrzimczi. Na pielgrzimkòwą rézã më jachelë aùtokarã. Razã z nama téż jacha szkólnô òd religii i mëma mòji drëszczi. Pò drodze më spiéwalë Marijné piesnie. Ksądz Òlek nama rzekł, że w Swiónowie bãdze msza swiãtô. Przed malińczim, ale baro piãknym kòscółkiem czekôł na pielgrzimkòwé karno dzôtków ksądz kùstosz, przewitôł wszëtczich i zaczãła sã msza. Pò msze ksądz kùstosz Swiónowsczégò Sanktuarium òpòwiédzôł historëjô ò tim jak sztatura Matczi Bòsczi nalazła sã w Swiónowie. Ùrzekła mie sztatura Matczi Bòsczi Swiónowsczi jakô je w głównym wòłtôrzu. Matinka trzimie na rãce Dzecątkò i sã do naju ùsmiéwô. Czej jô òbôcza ten ùsmiéwk, òd razu zabôcza ò swòjich maléńczich dzecnëch kłopòtach. Dlô te ùśmiéwkù wôrto bëło przëjachac do Swiónowsczi Matinczi i za wszëtkò pòdzãkòwac. A naje dzecny kłopòtë i jiwrë òfiarowac Matce Bòsczé Królewi Kaszëb. Ze Swiónowa më rëszëlë w czerënku òWejrowa, dze w Sanktuarium Matczi Bòsczi Ùzdrowicielczi Chòrich na Dëszë i Cele më sã mòdlëlë. Pózni wszëtcë razã szlë na Wejrowską Kalwarëjã zwóną Kaszëbską Jerozolimą. Je tam Gòlgòta, Gòra Òliwnô i Syjon. Téż je rzéka Cedron to chùdzy bëła rzéka Biôłô. Dwadzesca szesc kaplëców ùfùdowôł Jakùb Wejher, to òn je założëł gard Wejrowò. Wejrowò to dëchòwô stolëca dlô Kaszëbów. Stądka më rëgnąlë dali na norda, bleżi mòrza do Swôrzewa, dze Swôrzewskô Matinka mô swój plac. Probòszcz òpòwiedzôł nama historëjô sztaturë Matczi Bòsczi co je patrónką rëbôków. Z nią parłączi sã czile legeńdów. Z wòłtôrza wziérała Matinka Pòlszcégò Mòrza, òblokłô w mòdrą sëczenką, baro piãknô i bùsznô, że trzimie swòjégò Sëna na lewi rãce a Òn błogòsławi wszëtczima pielgrzimama czi wanożnikama. Jô jem baro bùsznô, że bëła na ti wanodze. Mògła blëżi pòznac place dze swòj dodóm mô Matka Bòskô. To pielgrzimkòwé rézowanié do Matinczi baro mie sã widzało, jak jô bãdã starszô to gwës przëjadã jesz nié rôz.
Agata klasa Ve

Szkoła Podstawowa nr 5 im. Aleksandra Majkowskiego w Kartuzach

PIELGRZYMKA DO SANKTUARIUM KRÓLOWEJ POKOJU W MEDJUGORIE „MÒJE SPÒTKANIÉ Z MARIJĄ NA PÔŁNIÉM EÙROPË”
Kùńc szkòłowégò rokù, szkòłowé swiadectwo ze stãpniama w rãcë. Jô jem ju w szósti klasë razã z mòjima drëszkama i drëchama. Całé dwa miesące wòlnégò bez szkòłë i szkólnëch. Kòżdi gdze sã wëbiérô: to na wanodżi a to na letnié kòlonie, to na spòrtowi leża czë na skaùtowô rësznotã. Jô z mòją rodzëną i znajomima mòjich starszich jacha na wanogã do Chòrwacji. Wczas reno najé paczéte òstałë zapakòwóne do aùtóła. Mój wùja miôł czerowac aùtem, czedë wszëtcë wsedlë do czôrnégò Tigùana tedë pòwiédzôł „Na imiã bòsczé” jedzemë w daleką rézą z Dzérzążna do Bosni i Hercegòwinë przez Pòlskã, Czechë, Aùstriã i Chòrwacjã. Më jachelë baro długò. Pò drodze bëło wiele przistanków, żebë kąsk òdpòcząc. Kùreszce, zmãczony ale szczetlëwi docerlë do célu naji wanodżi. Medjugorie to baro cëdowny i piãkny plac na zemi z Sanktuarium Królewi Pòkòju. To wëjątkòwi plac, jaczi òdwiédziwają lëdze z całégò swiata, bògati , ùbòdzi, młodi czë stari. Môl z kòscołã to dzysô serce i westrzódk żëcégò dlô lëdzy mòdlącëch sã. To téż plac gdze zbiérają sã pielgrzimi i parafiónie. Na tim placu stoji kamiannô sztatura Królewi Pòkòju. Óna mie baro ùrzekła. Kòscół béł fùl mòdlącëch sã pielgrzimów i turistów. Bëła msza, wszëtcë më sã pòmòdlëlë. Më dzãkòwelë za to, że mògle òbaczëc plac dze zemia stikô sã z niebem i jegò blónama. Pamiątczi dlô tëch co òstelë doma téż trzeba bëło kònieczno kùpic: magnétë na lodowiszczë czi różeńce. Tégò dnia miało bëc dosc chłodnawò, ale w najich sercach bëł gòrąc ze spòtkaniô z Mariją. Darżena na plac pierszich òbjawiéń Matczi Bòsczi to sztëczk za wsą Bijakovici zwóny Podbrdo. Dzysô to je Góra Òbjawiéń. Òd chëczów do môlu dze Matka Bòskô sã òbjôwiô prowadzy schòdzëstô stegna. Na ti stegnie je bardzo wiele kamów jaczé są slësczé. Są òne miészé, wiãkszé i mòcno wióldżé. Nôdgrodą za ùcemiãgą bëłë piãkné widoczi, zemia mô tam farwã czerwòną. Na placu òbjawiéń stoji wiôldżi drzewiany krziż. Tam dze òbjôwiô sã Matinka stoji sztatura Królewi Pòkòju. Pòtkanié z Pòdbrdã to dlô mie i mòjich starszich i znajomëch bëło nie bële jaczim przeżëcém. Czasã łza cësnąła sã do òczë. Czasã i spłënãła pò licë. Przë Mòdrim Krziżu spòtikô sã karno widzącëch Matinką w kòżdi drëdzi dzéń miesąca. Béł czas na òdjimczi przë Matince i Mòdrim Krziżu. Tedë to jô zaùważa malinczi òbrôzk z òdjimkã dzéwczãtka, jô pòdniosła gò i przeczëta co tam òstało napisónë. Tam bëło prosba o ùzdrowienié. Jô widza tam wiele taczich kôrtków z prosbama. Starszi mie wëtłumaczëlë, że lëdze ostôwiają swòje prosbë cobë Matka Bòskô jich ùzdrowiła, pòmògła w pòtrzebie, czasã rozwiązac drãdżé sytuacëje. Dlô mie to spòtkanié miało wiôldzé znaczenk. Jô nalazła tam swòją drëgą Mëmą ta co nazywómë Mòdrą Matinką. Dzãkùją i Bóg zapłac mòjim starszim i wùjowi za to, że bëła w tak piãknym placu. Czãsto mòje mëslë są tam dze jô bëła i mòje malinczé serdëszkò zaczinô mòcné klepac i tãsknic.
Wdzãcznô za spòtkanié Wiktórka z klasë VI